Smile design

Με την ανάπτυξη της τεχνολογίας στον τομέα της οδοντιατρικής, η επιστήμη πλέον κάνει θαύματα! Η ομάδα μας διαθέτει πολυετή εμπειρία στον κλάδο της αισθητικής οδοντιατρικής και μπορεί να σας δώσει όλες τις πληροφορίες που χρειάζεστε. Μαζί, μπορούμε να σχεδιάσουμε ακριβώς τι θέλετε και να συζητήσουμε όλες τις πιθανές επιλογές που υπάρχουν. Πρωτοπορία μας το εργαστήριο μας, στο οποίο τα υλικά που χρησιμοποιούνται είναι υψίστης ποιότητος και το προσωπικό άρτια εκπαιδευμένο!

Γενικά, υπάρχουν πάρα πολλές τεχνικές που μπορούν να χρησιμοποιηθούν, ανάλογα με τις επιθυμίες του ατόμου. Παραδείγματα τεχνικών που εμείς χρησιμοποιούμε πολλά έτη και κατασκευάζουμε στο δικό μας εργαστήριο είναι τα ένθετα κι επένθετα, οι οδοντικές στεφάνες, οι μερικές ή ολικές οδοντοστοιχίες, οι οδοντικές γέφυρες και τα εμφυτεύματα.

Tα ένθετα κι επένθετα είναι μια μορφή έμμεσης αποκατάστασης, που σημαίνει ότι κατασκευάζονται έξω του στόμα ως ένα ενιαίο, στερεό κομμάτι που ταιριάζει ακριβώς πάνω σε ένα κατεστραμμένο ή φθαρμένο δόντι. Τα ένθετα χρησιμοποιούνται κυρίως σε γομφίους, όταν το δόντι έχει υποστεί μεγάλη βλάβη και χρειάζεται τοπική αποκατάσταση.

Τα ένθετα τοποθετούνται συνήθως στη μασητική επιφάνεια του δοντιού, ενώ τα επένθετα μπορεί να καταλάβουν μεγαλύτερη επιφάνεια.

Έχουν υπέροχο αισθητικό αποτέλεσμα και μεγάλη αντοχή, ανάλογα με το υλικό κατασκευής τους. Γενικά:

• Χρυσός: έχει αντικατασταθεί τα τελευταία χρόνια, κυρίως λόγω του πτωχού αισθητικού αποτελέσματος που δίνει. Όμως, από πολλούς ειδικούς θεωρείται ίσως το καλύτερο υλικό για ένθετα, λόγω της υψηλής αντοχής του.
• Πορσελάνη: έχει πολύ όμορφο αισθητικό αποτέλεσμα και γενικά καλή αντοχή στο χρόνο. Πλέον, χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με μέταλλο, ώστε να έχει υψηλότερη αντοχή.
• Ρητίνη: έχει εξαιρετικό αισθητικό αποτέλεσμα και μπορεί εύκολα να επισκευαστεί ή να τροποποιηθεί. Όμως, η κατασκευή της αποκατάστασης απαιτεί μεγαλύτερη δεξιότητα και χρόνο.

Η τοποθέτησή τους είναι μία εύκολη διαδικασία. Επειδή τα ένθετα και τα επένθετα κατασκευάζονται στο εργαστήριο, απαιτούνται τουλάχιστον δύο επισκέψεις στο οδοντιατρείο. Στο πρώτο ραντεβού, ο ιατρός παίρνει το ιστορικό του ασθενούς και πραγματοποιείται κλινική εξέταση. Αν χρειαστεί, μπορεί να χρησιμοποιηθούν και απεικονιστικές μέθοδοι. Ο οδοντίατρος οφείλει να ενημερώσει τον ασθενή για όλη τη διαδικασία που θα ακολουθηθεί. Έπειτα, γίνεται καθαρισμός του στόματος, απομάκρυνση της τερηδόνας και αντιμετώπιση τυχόν ενεργούς περιοδοντικής νόσου. Ο οδοντίατρος στη συνέχεια παίρνει το αποτύπωμα των γνάθων, ώστε στο εργαστήριο να κατασκευαστεί η αποκατάσταση με ακρίβεια. Είναι σημαντικό ο ασθενής έως την επόμενη επίσκεψη να φορά προσωρινή αποκατάσταση, ώστε να μην φθαρούν περαιτέρω τα δόντια. Στη δεύτερη επίσκεψη, απομακρύνεται η προσωρινή αποκατάσταση και ο γιατρός ενσωματώνει και συγκολλά το ένθετο ή επένθετο. Αν υπάρξει κάποια ενόχληση τις επόμενες ημέρες, ο ασθενής οφείλει να ενημερώσει τον οδοντίατρο του, κι αυτός με τη σειρά του να ανακουφίσει τον ασθενή.

Οδοντικές στεφάνες ή θήκες είναι ένας τύπος οδοντικής αποκατάστασης που καλύπτει πλήρως ή περιβάλλει ένα δόντι ή ένα οδοντικό εμφύτευμα.

Χρησιμοποιούνται για τη βελτίωση της αντοχής ή της εμφάνισης των δοντιών και για την αναστολή της φθοράς τους.

ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ:

• Προστασία του δοντιού από τερηδόνα
• Πολύ όμορφο αισθητικό αποτέλεσμα
• Μόνιμες και σταθερές

ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ:

• Επεμβατική μέθοδος
• Πόνος λόγω του τροχίσματος
• Συχνά σπασίματα και αλλαγές (εξαρτάται από το υλικό)

ΥΛΙΚΑ:

Οι θήκες μπορεί να είναι μεταλλικές, κεραμικές, από συνδυασμό αυτών των δύο υλικών, και μεταλλοακρυλικές.

Μεταλλικές:
Διατίθεται πλήθος κραμάτων για την κατασκευή των θηκών και η επιλογή ενός συγκεκριμένου κράματος σε σχέση με ένα άλλο εξαρτάται από διάφορους παράγοντες όπως το κόστος, το χειρισμό, τις φυσικές ιδιότητες και την βιοσυμβατότητα. Η American Dental Association κατηγοριοποιεί τα κράματα σε τρεις ομάδες: κράματα υψηλής περιεκτικότητας σε ευγενή στοιχεία, ευγενή κράματα και κράματα βασικού μετάλλου.

Τα κράματα υψηλής περιεκτικότητας σε ευγενή στοιχεία και τα ευγενή κράματα βασίζονται γενικά σε κράματα χρυσού. Ο χρυσός δεν χρησιμοποιείται στην καθαρή του μορφή καθώς είναι πολύ μαλακός και έχει χαμηλή μηχανική αντοχή. Άλλα μέταλλα που περιλαμβάνονται στα κράματα χρυσού είναι ο χαλκός, η πλατίνα, το παλλάδιο, ο ψευδάργυρος κτλ. Οι χρυσές θήκες χρησιμοποιούνται γενικά στα οπίσθια δόντια για αισθητικούς λόγους. Απαιτούν ελάχιστη προετοιμασία των δοντιών και είναι πιο εύκολες στην τοποθέτησή τους.

Τα κράματα βασικού μετάλλου είναι ισχυρότερα και πιο ανθεκτικά, ωστόσο η τοποθέτησή τους είναι πιο δύσκολη και απαιτείται μεγάλη προετοιμασία. Τα πιο βασικά στοιχεία που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή οδοντικών στεφανών είναι: ασημί-παλλάδιο, ασημί-παλλάδιο-χαλκός, νικέλιο-χρώμιο, νικέλιο-χρώμιο-βηρύλλιο, κοβάλτιο-χρώμιο και τιτάνιο.

Κεραμικές:
Οι κεραμικές θήκες στεφανών χρησιμοποιούνται κυρίως για αισθητικούς λόγους. Η αντοχή τους είναι μικρή και η φθορά τους πολύ συχνή. Τα κύρια υλικά που χρησιμοποιούνται είναι το διοξείδιο του πυριτίου, το αλουμίνιο και το ζιρκόνιο
Συνδυασμός κεραμικών και μεταλλικών:
Ο συνδυασμός αυτών των υλικών προσδίδει στη θήκη και πολύ όμορφο αισθητικό αποτέλεσμα, αλλά και μηχανική αντοχή.

Μεταλλοακρυλικές:
Εσωτερικά υπάρχει μεταλλικό κράμα που καλύπτεται εξωτερικά από ακρυλικό (πλαστικό) υλικό. Είναι οικονομική επιλογή, αλλά έχουν πολύ μικρή αντοχή.

ΣΤΑΔΙΑ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗΣ:

1. Εκτίμηση: ο οδοντίατρος οφείλει να εκτιμήσει την κατάσταση της στοματικής κοιλότητος του ασθενούς, με πλήρες ιστορικό, οδοντιατρική εξέταση και ακτινογραφίες.
2. Επιλογή αποκατάστασης: γίνεται μετά από εκτενή συζήτηση με τον ασθενή για τις διαθέσιμες και κατάλληλες γι αυτόν επιλογές, τα προτερήματα και μειονεκτήματα της κάθε μεθόδου, το κόστος και τις προσδοκίες του ατόμου.
3. Προετοιμασία δοντιών: τα δόντια στα οποία θα ενσωματωθεί η θήκη θα υποστούν κάποια επεξεργασία (π.χ τρόχισμα).
4. Λήψη αποτυπώματος: σύμφωνα με αυτό ο οδοντικός τεχνολόγος θα κατασκευάσει τη θήκη ειδικά για τον ασθενή του. Εάν η θήκη είναι από πορσελάνη ή κεραμικό υλικό, θα πρέπει να προσδιοριστεί το χρώμα, για να ταιριάζει με τα φυσικά δόντια του ασθενούς.
5. Κατασκευή και τοποθέτηση προσωρινής αποκατάστασης: για να μην υπάρξει φθορά των οδόντων, ο ασθενής οφείλει να φοράει μια προσωρινή οδοντοστοιχία.
6. Λήψη τελικού αποτυπώματος
7. Εφαρμογή οριστικής αποκατάστασης
8. Επανεξέταση: συνήθως μετά από περίπου 6 εβδομάδες, ο ασθενής οφείλει να ξαναεπισκευτεί τον οδοντίατρό του για να εξεταστούν οι στεφάνες και να λυθούν τυχόν προβλήματα.

Μια αφαιρούμενη τεχνητή μερική ή ολική οδοντοστοιχία είναι μια κινητή κατασκευή της προσθετικής, στην οποία μπορούμε να αντικαταστήσουμε όλα ή μερικά από τα δόντια του ασθενούς. Μπορεί να φέρει εκτός από δόντια και τεχνητό ιστό για την επίτευξη μεγαλύτερης σταθερότητας (π.χ υπερώα). Το άτομο μπορεί να την αφαιρέσει και να τη επανατοποθετήσει, χωρίς επαγγελματική βοήθεια. Χρησιμοποιείται, επίσης, ως προσωρινή λύση, έως την τοποθέτηση μόνιμης μη κινητής αποκατάστασης.

Υπάρχουν πολλοί τύποι τεχνητών οδοντοστοιχιών, ανάλογα με το αποτέλεσμα που θέλουμε να πετύχουμε και την υπάρχουσα κατάσταση της στοματικής κοιλότητας:

• Έμμεση ολική οδοντοστοιχία: πρώτα γίνεται η εξαγωγή των δοντιών και, αφού γίνει η επούλωση των ουλών, λαμβάνονται τα αποτυπώματα.
• Άμεση ολική οδοντοστοιχία: τα δόντια του ασθενούς παραμένουν στη θέση τους μέχρι να κατασκευαστεί η οδοντοστοιχία. Αν και αυτή η μέθοδος έχει ως σαφές πλεονέκτημα τη διατήρηση των δοντιών για ένα χρονικό διάστημα έως ότου φτιαχτεί η οδοντοστοιχία του, είναι λιγότερο ακριβής.
• Κλασική ολική οδοντοστοιχία: στηρίζεται στο βλεννογόνο της στοματικής κοιλότητος
• Επένθετη ολική οδοντοστοιχία: στηρίζεται σε 2-4 εμφυτεύματα. Έχει εξαιρετική σταθερότητα.

ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ:

• Οικονομική επιλογή
• Αποκατάσταση της λειτουργικότητας της στοματικής κοιλότητος του ασθενούς
• Αποκατάσταση αισθητικής του προσώπου
• Όμορφο αισθητικό αποτέλεσμα

ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ:

• Όχι τόσο σταθερές
• Πολύ δύσκολο να διατηρηθούν καθαρές και μπορεί να επιδεινώσουν τυχόν προβλήματα στοματικής υγιεινής.
• Όχι τόσο αποτελεσματικές όσο οι άλλες επιλογές
• Απαιτούν αποφυγή συγκεκριμένων τροφών: μήλα, ξηροί καρποί κτλ.
• Δυσκολία στην προσαρμογή
• Μεγάλο χρονικό διάστημα (4-6 εβδομάδες) μεταξύ εξαγωγής και τοποθέτησης (έμμεση ολική)

ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ:

Πριν από το σχεδιασμό οδοντοστοιχιών, ο ειδικός αξιολογεί την κατάσταση των υπολειπόμενων δοντιών με κλινική εξέταση, ακτινογραφίες κτλ. Αφού ο ασθενής κριθεί κατάλληλος για την κινητή οδοντοστοιχία, ξεκινά η διαδικασία του σχεδιασμού. Οι πληροφορίες από τυχόν προηγούμενες οδοντοστοιχίες μπορεί να είναι πολύ χρήσιμες.

Στην κλασική μέθοδο, τέσσερις συνεδρίες απαιτούνται μέχρι να είναι έτοιμη η νέα οδοντοστοιχία. Στην πρώτη επίσκεψη, ο οδοντίατρος πραγματοποιεί τις απαραίτητες εξαγωγές των δοντιών. Στη δεύτερη παίρνει το αποτύπωμα και γίνεται η κατασκευή του εκμαγείου. Στην τρίτη ο ασθενής μπορεί να δει το αναμενόμενο αποτέλεσμα στο δοκιμαστικό κέρωμα. Τέλος, στην τέταρτη ο ασθενής παίρνει την οδοντοστοιχία του. Μπορεί να χρειαστεί κάποιος καιρός μέχρι ο ασθενής να συνηθίσει την νέα του οδοντοστοιχία. Για οποιοδήποτε πρόβλημα προκύψει, το άτομο οφείλει να ενημερώσει τον οδοντίατρό του.

Η γέφυρα είναι μια ακίνητη/ σταθερή οδοντική κατασκευή που χρησιμοποιείται για την αντικατάσταση ενός ή περισσοτέρων δοντιών που λείπουν. Το κύριο χαρακτηριστικό της τεχνικής αυτής είναι πως στηρίζεται είτε σε δύο γειτονικά φυσικά δόντια (στηρίγματα), που θα πρέπει πρώτα να τροχιστούν, είτε σε τεχνητά δόντια (εμφυτεύματα) ή σε συνδυασμό των δύο.

ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ:

• Αποκατάσταση αισθητικών ελλειμμάτων (ειδικά αν αυτά είναι στα μπροστινά δόντια)
• Αποκατάσταση μάσησης και ομιλίας
• Προσδίδουν σταθερότητα στην στοματικής κοιλότητος και στη γνάθου
• Αποδοχή από τους ασθενείς
• Σταθερότητα
• Συντηρούνται εύκολα
• Διατηρούνται έως και 10-15 έτη
• Καθαρισμός με τις κλασικές μεθόδους βουρτσίσματος
• Δεν απαιτούν δεξιότητα

ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ:

• Απαιτεί προετοιμασία των γειτονικών δομών
• Επεμβατική μέθοδος
• Υψηλό ποσοστό αποτυχίας, που εξαρτάται από πολλούς παράγοντες (βλέπε παρακάτω)
• Υψηλός κίνδυνος ανάπτυξης τερηδόνας

Υπάρχουν πολλοί τύποι οδοντικών γεφυρών. Συζητήστε μαζί μας για τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα κάθε τύπου και για το ποιος είναι ο πιο κατάλληλος στην δική σας περίπτωση.

• Μεταλλικές: το υλικό τους είναι κράμα χρυσού ή κράμα παλλαδίου ή κράμα βασικών μετάλλων. Αν και έχουν πολύ μεγάλη αντοχή, το χρώμα τους είναι διαφορετικό από αυτό των φυσικών δοντιών.
• Μεταλλοκεραμικές: το υλικό τους είναι εσωτερικά μεταλλικό κράμα (τιτάνιο, χρυσό, χρώμιο, νικέλιο) κι εξωτερικά πορσελάνη. Γενικά, έχουν μεγάλη αντοχή και όμορφο αισθητικό αποτέλεσμα.
• Ολοκεραμικές: είναι φτιαγμένες εξ ολοκλήρου από πορσελάνη. Έχουν πολύ όμορφο αισθητικό αποτέλεσμα αλλά μειωμένη αντοχή, κάτι που τις καθιστά ως γέφυρες που χρησιμοποιούνται κυρίως στα μπροστινά δόντια. Επιπλέον, είναι αρκετά ακριβές και αντενδείκνυνται σε ασθενείς με δυσλειτουργία στη στοματική κοιλότητα (π.χ βρουξισμός)
• Ζιρκονίου: είναι φτιαγμένες εσωτερικά από ζιρκόνιο κι εξωτερικά από πορσελάνη. Έχουν πολύ όμορφο αισθητικό αποτέλεσμα, μεγάλη αντοχή και χρησιμοποιούνται για την αντικατάσταση όλων των δοντιών.

Υπάρχουν και οι προσωρινές οδοντικές γέφυρες, οι οποίες καλύπτουν τα δόντια που θα τροχιστούν.

Για να γίνει η τοποθέτηση και η κατασκευή της οδοντικής γέφυρας, συνήθως απαιτούνται τρεις επισκέψεις. Τα βήματα της διαδικασίας είναι τα εξής:

• Κλινική εκτίμηση της καταλληλότητας του ασθενούς: Λεπτομερές ιστορικό, αξιολόγηση της καταλληλότητας του στοματικού περιβάλλοντος του ασθενούς (κίνδυνος για ανάπτυξη τερηδόνας, περιοδοντικής νόσου κτλ), των στόχων και των κινήτρων του ασθενούς, της επιλογής των δοντιών στήριξης και του σχεδιασμού της γέφυρας.
• Προετοιμασία στόματος και οδόντων: πρέπει να γίνει με την βοήθεια ακτινογραφιών και ειδικών συσκευών. Τα δόντια πρέπει να τροχιστούν ή να μπουν οδοντικά εμφυτεύματα. Αν υπάρχει ενεργή νόσος στη στοματική κοιλότητα (π.χ περιοδοντίτιδα), ο οδοντίατρος οφείλει να την αντιμετωπίσει.
• Λήψη αποτυπωμάτων και κατασκευή εκμαγείου: Είναι πολύ σημαντικό να ληφθούν και λεπτομέρειες που αφορούν το πρόσωπο, ώστε η γέφυρα να παρασκευαστεί άριστα και εξατομικευμένα.
• Διαγνωστικό κέρωμα: με αυτό ο ασθενής βλέπει πως θα είναι το τελικό αποτέλεσμα. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως εκμαγείο για μία προσωρινή αποκατάσταση.
• Προσωρινή αποκατάσταση: οι προσωρινές αποκαταστάσεις πρέπει να κατασκευάζονται, εάν είναι δυνατόν, για την προστασία και συντήρηση των επεξεργασμένων δοντιών έως την τοποθέτηση της τελικής αποκατάστασης.
• Δοκιμή: αξιολόγηση της γέφυρας σύμφωνα με το εκμαγείο και το διαγνωστικό κέρωμα. Αν υπάρχουν προβλήματα, η γέφυρα πρέπει να γυρίσει στο εργαστήριο για διορθώσεις.
• Τελική τοποθέτηση: αφού ο οδοντίατρος και ο οδοντοτεχνικός είναι σίγουροι για την καταλληλότητα της γέφυρας, αυτή στερεώνεται, ενσωματώνεται και συγκολλάται στο στόμα του ασθενούς.
• Επανεξέταση: συνήθως μετά από περίπου 6 εβδομάδες, ο ασθενής οφείλει να ξαναεπισκευτεί τον οδοντίατρό του για να εξεταστούν οι αποκαταστάσεις και να λυθούν τυχόν προβλήματα. Αν υπάρξουν προβλήματα πριν από αυτό το χρονικό διάστημα, ο ασθενής οφείλει να ενημερώσει τον οδοντίατρο του.