Ενδοδοντική θεραπεία

Η πολφίτιδα ορίζεται ως η φλεγμονή του οδοντικού πολφού (του εσωτερικού τμήματος του δοντιού μας). Μπορεί να είναι μη καταστρεπτική (οξεία ορώδης πολφίτιδα) ή καταστρεπτική/ νεκρωτική (οξεία πυώδης πολφίτιδα). Προέρχεται από τα μικρόβια της τερηδόνα. Κάποιες φορές η πολφίτιδα μπορεί να προκληθεί και από χημικά, θερμικά ή μηχανικά ερεθίσματα (π.χ. κάταγμα του δοντιού ή μάσηση πολύ κρύας ή πολύ ζεστής τροφής).

Η οξεία πολφίτιδα εκδηλώνεται με πολύ έντονο πόνο, ο οποίος διαρκεί λίγα λεπτά ή είναι συνεχής. Προκαλείται, συνήθως, μετά από κάποιο ερέθισμα (κρύο νερό, παγωτό κτλ). Χαρακτηριστικό του πόνου είναι ότι συνεχίζεται και μετά την παύση της δράσης του ερεθίσματος. Σε προχωρημένα στάδιά της (οξεία πυώδης πολφίτιδα), ο πόνος είναι πλέον αφόρητος και διάχυτος, ιδίως όταν ο ασθενής ξαπλώσει. Μπορεί ο πόνος να επέλθει και ξαφνικά, χωρίς κάποιο ερέθισμα.

Η διάγνωση της πολφίτιδας είναι απλή και τίθεται με βάση τα συμπτώματα και τα χαρακτηριστικά του πόνου, την κλινική εξέταση και τις ακτινογραφικές μεθόδους (π.χ πανοραμική ακτινογραφία ή οπισθοφατνιακή ακτινογραφία). Αντιμετωπίζεται στα αρχικά της στάδια με ενδοδοντική θεραπεία.

H ενδοδοντική θεραπεία είναι μια πολύ διαδεδομένη οδοντιατρική πράξη, η οποία μπορεί να είναι θεραπευτική (πολφίτιδα, τραυματισμός, τερηδόνα) ή επιβαλλόμενη (τρόχισμα δοντιού, ώστε να μπει γέφυρα). Ο κύριος σκοπός, όμως, της πράξης αυτής είναι η όσο το δυνατόν διατήρηση του δοντιού και η αποφυγή εξαγωγής του.

Εκτός από την αντιμετώπιση της τερηδόνας, άλλες καταστάσεις που αντιμετωπίζονται με ενδοδοντική θεραπεία είναι:

• Κάταγμα δοντιού που έχει επηρεάσει τον πολφό
• Νέκρωση πολφού
• Απόστημα δοντιού

Η ενδοδοντική θεραπεία πραγματοποιείται με πλήρη αντισηψία σε μία ή πολλές συνεδρίες. Αυτό εξαρτάται από το αν ο πολφός έχει υποστεί φλεγμονή ή όχι. Ο οδοντίατρος οφείλει να εξηγήσει πλήρως το πως θα γίνει η διαδικασία και να πάρει πλήρες ιστορικό. Ο ίδιος, αφού έχει διαγνωστεί η αιτία για την οποία ενδείκνυται η απονεύρωση, χορηγεί τοπική αναισθησία στον ασθενή, απομονώνει το δόντι με τη βοήθεια ελαστικού απομονωτήρα και διανοίγει το μυλικό θάλαμο. Ακολουθεί ο εντοπισμός των στομίων των ριζικών σωλήνων και υπολογίζεται το μήκος τους με την βοήθεια ακτινογραφιών. Με τη βοήθεια ειδικών εργαλείων γίνεται η αφαίρεση του πολφού. Ταυτόχρονα, γίνεται πλύση του πολφού με διαλύματα υπεροξειδίου του υδρογόνου και υποχλωριώδους νατρίου. Όταν αφαιρεθεί ο πολφός, τοποθετείται λίγο βαμβάκι με ευγενόλη και σφραγίζεται προσωρινά με κατάλληλο εμφρακτικό υλικό. Γίνεται χρήση αντιβιοτικών για περίπου 48 ώρες, ώστε να εξαλειφθούν πλήρως τα βακτήρια της περιοχής. Πιο συχνά, χρησιμοποιούνται η π-παραμονοχλωροφαινόλη ή φορμοκρεσόλη. Η έμφραξη του μυλικού θαλάμου ολοκληρώνεται με την τοποθέτηση οξυφωσφορικής κονίας. Για να είναι σίγουρο ότι έχει αφαιρεθεί πλήρως ο πολφός, οφείλουμε να βγάλουμε ακτινογραφίες κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, αλλά και μετά το τέλος της για επιβεβαίωση. Τέλος, μετά την πάροδο 10 ημερών, γίνεται η μόνιμη έμφραξη (σφράγισμα) του δοντιού.

Η απονεύρωση είναι μία ασφαλής μέθοδος. Παρ’ όλα αυτά, οι δύο πιο συχνές επιπλοκές που ενδέχεται να συμβούν είναι η φλεγμονή του περιρριζιου και η διάτρηση των τοιχωμάτων των οδόντων. Και οι δύο περιπτώσεις είναι αντιμετωπίσιμες.

Μετά τη θεραπεία ίσως εμφανιστεί μια μικρή δυσφορία. Κρατάει λίγες μέρες και αντιμετωπίζεται με παυσίπονα. Καλό θα ήταν να μην μασάτε με τα δόντια στα οποία διενεργήθηκε η ενδοδοντική θεραπεία. Είναι υψίστης σημασίας η σωστή υγιεινή του στόματος με τις κλασικές μεθόδους (βούρτσισμα τουλάχιστον 2 φορές την ημέρα, χρήση οδοντικού νήματος κτλ).